Een spannende dag is aangebroken voor de band Attic Sweat. Eindelijk is het moment daar om hun eerste LP Parallel Universe aan de wereld te tonen. Een plaat op vinyl en ook nog eens op mp3, goed nieuws voor de platenverzamelaars onder ons.
Een cocktail van muziek
Een band waarvan de mensen net dat tikkeltje blijer worden, dat is Attic Sweat. Deze band bestaat uit zes mannen die allemaal leven voor hetzelfde: muziek. Verschillende leden kregen de goesting in muziek al van jongs af aan met de paplepel in de mond en die goesting bracht hen samen om de mensen te voorzien van een nieuwe stijl: de stijl van Attic Sweat. Zelf geven ze een heel duidelijke beschrijving van wat die stijl juist inhoudt: “Attic Sweat brengt een verfrissende cocktail van pop-rocksongs met harmonieuze melodieën, stevige bass-drumbeats en dromerige tot snerende gitaren”.
Deze cocktail van muziek kan je nu dus voor het eerst proeven in hun allereerste LP Parallel Universe. Het zijn tien songs waar de groep het meest achterstond en waar ze het meest potentieel in zagen, dat laten ze weten op hun sociale media. Verder kan je in de hoes van de LP alle liedteksten terugvinden zodat je al de songs snel kan meezingen en er zit ook een leuke groepsfoto bij. Lekker old school, maar dat charmeert hen enorm als groep.
Het staat als een huis
De tien songs van de LP zijn erg verschillend, wat toont hoe veelzijdig Attic Sweat kan zijn. Het ene liedje is wat rustiger en zweverig, en het andere is dan weer wat ruiger. Maar één ding hebben alle liedjes gemeen: niemand neemt de bovenhand. Elk instrument is in harmonie met de zanger en niemand neemt de spotlight in, ze zijn echt één groep. Er zijn drie nummers die je misschien al zou kunnen kennen, aangezien die al eerder zijn uitgebracht als single: Never Be Down, Zombie Night en Sound On The Water.
De nummers die mij het meest triggeren zijn ook weer drie totaal verschillende songs, maar alledrie hebben ze iets speciaals en laten ze een bepaalde kant van de groep zien. Het eerste liedje dat ik echt top vind is Diamonds & Gold, een song over rijkdom. Het liedje begint heel rustig, maar gaat dan snel over tot een heerlijke catchy sound met een speelse toon. Bijna vijf minuten lang pakt de groep je helemaal in met dit leuke nummer en je krijgt alles wat je verwacht: een speelse drum and bass, catchy gitaren en een ludieke stem. Diamonds & Gold is het zesde nummer op de LP en is een ideaal moment om recht te staan en om al je dansmoves te laten zien.
Het tweede liedje dat mijn hart gestolen heeft, draagt de heel toepasselijke naam: Don’t Carry Your Heart. Deze song begint totaal anders, heel zweverig met een soort van ruimtegeluiden. De gitaren die daarop volgen creëren een romantische sfeer die aanhoudt het hele liedje lang. De stem van zanger Guido Springael versterkt die romantiek en voegt daar nog een beetje melancholie aan toe. Als negende op het album, is dit liedje echt de perfecte mix tussen rock en romantiek. Het heeft die stevige gitaren en drum and bass, maar het heeft ook prachtige romantische gitaren, een mooie stem en ook zeer passende backing vocals.
Het tweede nummer van de LP is de derde song die me echt niet meer loslaat. Het is dan ook de titelsong Parallel Universe, opnieuw compleet iets anders dan de andere liedjes. Wat hier zo bijzonder aan is, is dat hier de instrumenten het meeste werk op zich nemen. De harmonie die de muzikanten hebben, is echt magisch om naar te luisteren. Het nummer bouwt steeds verder op en telkens komt er meer op je af. Het begint mysterieus, maar later komen de gitaren, de drums en de bass erbij die voor de nodige stevigheid zorgen. Wanneer de zanger invalt, worden de instrumenten terug rustig, maar daarna barst het liedje echt helemaal los om op het einde terug stilletjes te vervagen. Er zit een hele mooie variatie in waardoor het liedje spannend blijft tot het einde. Deze song staat als een huis.
Aan allen die geen platenspeler hebben, nu heb je een reden om er één in huis te halen
Deze band is voor mij echt een muzikale duizendpoot. Het lijkt wel of ze alles kunnen wat je wil horen en dat laten ze duidelijk merken met hun LP. Alles wat ik verwachtte van de plaat wordt mateloos overstegen. Attic Sweat doet mij van muziek houden waarvan ik niet dacht dat ik ervan zou houden. Alle tien de nummers hebben iets speciaals, niet enkel de drie die ik heb beschreven. Dat is zo fijn aan dit album, je krijgt elke keer een ander kantje te zien van de groep en geen enkel liedje is hetzelfde.
Ik zou zeggen aan iedereen die een platenspeler bezit, aarzel niet en luister naar Attic Sweat. Aan allen die geen platenspeler hebben, nu heb je een reden om er één in huis te halen. Dit is talent dat je niet wil missen en dat je gehoord moet hebben. Op mij hebben ze alvast een enorm indruk gemaakt door hun veelzijdigheid en hun harmonie. Ik ga hen zeker volgen en ik hoop dat ze binnenkort deze LP eens live spelen.
Op z'n Belgisch 