Op 23 april kwam het trieste nieuws naar buiten dat muziekfenomeen Arno is heengegaan. Arno Hintjes werd 72 jaar en is overleden aan de gevolgen van ernstige pancreaskanker. Door zijn vele fantastische liedjes zullen we altijd aan deze held blijven denken en verdient hij uiteraard een standbeeld van Op z’n Belgisch.
Een carrière om U tegen te zeggen
Er is al ontzettend veel bekend over de carrière van Arno Charles Ernest Hintjens. Hij groeide op in Oostende met het idee om kok te worden, maar de liefde voor muziek heeft hem uiteindelijk overmant. Hij leerde mondharmonica spelen en kwam zo in 1970 terecht bij de rockband Freckleface. In deze band deed Arno vooral de mondharmonica mooi klinken en liet hij slechts enkele keren zijn zangstem horen. De band Freckleface werd één van de belangrijke livebands van de vroege jaren ’70 in Oostende en omstreken.
In 1972 gooide Arno het over een andere boeg en vormde hij samen met goede vriend Paul Decoutere de groep Tjens Couter. Later is deze groep uitgegroeid tot de band T.C. Matic en werd het begin van het grote succes van Arno. Met hits zoals Putain, Putain en Oh La La La bewees de groep dat ze niet het zoveelste rockbandje waren.
Na het succes van T.C Matic besloot Arno om de grote sprong te wagen en een solo carrière uit de grond te stampen. Met maar liefst 22 albums op zijn naam, kan je wel zeggen dat hij wel degelijk een fenomeen was in de Belgische muziekbusiness met een carrière om U tegen te zeggen.
Een brede waaier aan muziek
Arno heeft altijd al een speciaal plekje in de harten van de Belgen gehad. Zijn muziek heeft iets heel speciaals, wat we in die tijd nog niet kenden. “Het is een rebel met lak aan heilige huisjes en al wat naar conformisme stonk”, zegt Dennis Van Goethem, journalist van Het Nieuwsblad. Arno heeft duidelijk een indruk achtergelaten. Dat, en zijn muziek, maken dat we hem nooit zullen vergeten en dat hij in de geschiedenisboeken beschreven zal worden als ‘één van de grootste Belgische artiesten ooit’.
Zijn populairste nummer is zonder twijfel Les Yeux De Ma Mère, en dat is geen verassing. Dit nummer laat al mijn haren op mijn lijf letterlijk omhoog staan. De zachte piano in combinatie met de rauwe stem van Arno en de prachtige tekst van het nummer zorgen voor een totaalbeleving en next level drama. Het rauwe kantje in de stem van Arno zorgt voor enorm veel emotie en drama waardoor hij niet veel moeite moet doen om mensen aan het huilen te krijgen. Er zit enorm veel persoonlijkheid in die stem. Vooral bij live-performances spat de drama en de eigenheid van het podium.
De waarheid zonder doekjes omgewonden
Les Yeux De Ma Mère is onderdeel van het album à La Française uit 1996. Van alle albums die de artiest in zijn leven heeft uitgebracht is dat mijn absolute favoriet. In dit album legt hij zijn ziel bloot op een manier die enkel Arno kan. Zijn liedteksten zijn erg sterk en gaan vaak door merg en been. Het is af en toe heftig en misschien een beetje cynisch, maar het is de waarheid zonder doekjes omgewonden. Dat was Arno, rechttoe, rechtaan en niet bang voor commentaar.
Andere nummers van dit album die een indruk nalaten zijn ‘Depuis ce-jour là’, ‘Le bon dieu’ en ‘Seul’. Je zal snel merken dat geen enkel lied hetzelfde klinkt en dat is ook zo fijn aan Arno. Hij experimenteerde veel in wat hij allemaal kon en bracht ons een brede waaier aan muziek. Van stevige gitaren tot een fragiele piano, hij kon het allemaal.
Er bestaat weinig twijfel over: Arno verdient een standbeeld. Hij was een grote meneer die de Belgische muziek mee heeft gekneed tot wat het vandaag de dag is. Hij was een inspiratie voor veel nieuw talent en dat zal hij altijd blijven. Hij staat vereeuwigd in de hitlijsten en in ons hart. Merci Arno!
Op z'n Belgisch 